"දොස්තර නෝනා නොදැන ඇගේ අත දරුවා ආයම්මා සමග උසාවියේ ඇය තරුණ දොස්තරවරියක්.සේවය කරමින් සිටියේ වයඹ පළාතට අයත් රෝහලක. ඇයට පුංචි දියණියක් ඉන්නවා."


ඇයට දුවගේ වැඩ රාජකාරියත්,රැකියාවේ කටයුතුත් එකලේසම කරගෙන යාම අපහසු වුණා.අපි කවුරුත් දන්නවනේ පුංචි දරුවන්ගේ කටයුතු කිරිම ලෙහෙසි පහසු නැති බව
දවසේ පැය විසි හතරත් මදි.අනෙක් දොස්තරවරියන් කියන්නේ ඉතාමත් කාර්‍ය බහුල කෙනෙක් කියා.එයා සේවය කරමින් සිටියේ රජයේ රෝහලක.අපේ රටේ ඉන්න රෝගීන් ගැනත්,තියන ලෙඩ ගැනත් අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නැහැ නේ.සමහරක් දිනවලට එයා රෝගින් දෙතුන් සියාක් පරීක්‍ෂා කළා.ඒ අසරණ දුප්පත් රෝගින්.එත් සල්ලිබාගේ තියන ඇති අයට පුද්ගලික රෝහල් වලට යන්න පුලුවන්නේ.
"පව් අසරණ මිනිස්සු,පිහිටක් බලා ගෙන නේ රජයේ රෝහල් වලට එන්නේ"
දියණියගේ දහසක් වැඩ රාජකාරි පිළිබදව ඔලුවේ තියාගෙන හිටියත් අසරණ ගඹද රෝගින් පිළිබදව ඇයට තිබුණේ අසීමිත දයාවක් කරුණාවක්.
"අනේ සිදේවි කරුණාවන්ත නෝනා.නෝනා අපිත් එක්ක කතා කළත් අපේ ලෙඩ හොද වෙනවා"
ඇය ගැන එහෙම කටින් කට ගමේ ප්‍රචාරය වෙලත් තිබුණා.
කුඩා දියණියට ඇය අම්මා වුණත්,සමහරක් වෙලාවට අසරණ ලෙඩ රෝගින්ගේ අම්මා වුණේත් ඇයයි.ඇත්තටම ලොකු කුඩා බේදයකින් තොරව ඒ හැමෝටම උපදේස් දුන්නේ ඒ හැමගේ අම්මා වගෙයි.

"ඩොක්ටර්ට බබාගේ වැඩයි , ඉස්පිරිතාලේ වැඩයි දෙකම කරන එක අමරුයි නේ.නරකද බබාව බලාගන්න කවුරු හරි හොයා ගත්තොත්.අනික බබාව තනියම ගෙදර දාල එන්නත් හොද නෑ නේ.ඇය දරුවා වෙනුවෙනුත්,රෝහල වෙනුවෙනුත් කරන කැපවිම,මහන්සිය ගැන දන්නා කියන අය ඇයට එහෙම කිවුවා.එක නම් හොද අදහස ඇය තිරණයකට එලඹුණා.

"බබාව බලාගන්න කාවහරි වැඩට ගන්නවා.ඒ තමයි ඇයගේ තිරණය.ඒ තිරණයට අර අයගේ අදහස්,බලපෑම් ආදියත් මුල් වි තිබුණා."

කගේ,කගෙත් අදහස් නියා ඇය සේවිකාවක් සොයා ගත්තා.ඇත්තටම සේවිකාවක් කිවුවට ගැමි කාන්තාවක්.එත් හැබැයි හොදට තේම්පරාදු වෙච්ච කෙනෙක් බව කතාවෙන්,හැසිරිමෙන් පෙන්න තිබුණා.ඒ විතරක් නෙවෙයි ඒ කාන්තාව දරුවට හුගක්ම ලැදියි.පුංචි දරුවත් ගෙදරට තමන්ව බලා ගන්න ආපු ගෙදර නවාතැන් ගත්ත ආයම්මට ඉක්මනට හුරු වෙන බවයි පෙන්න තිබුණේ.
දැන් අපේ මේ දොස්තර නෝනට ඉතාමත් සතුටුයි.හිතටත් ලොකු සහනයක්.

දැන් බය වෙන්න දෙයක් නැහැ.ආයම්මා දරුවා හොදින් බලා ගනිවි.මට හිතේ සැනසිල්ලෙන් ඉස්පිරිතාලේ වැඩ ටික කරන්න පුලුවන්.තව වැඩියෙන් රෝගින්ට උදවු වෙන්නත් පුලුවන්.දොස්තර නෝනා සුසූම් හේලුවා.

දින,සති හා මාස වශයෙන් දවස් ගතවෙන්න පටන් ගත්තා.ආයම්මා බොහෝම හොදයි.ගෙදර වැඩටත් වුදවු වෙනවා.දරුවාත් හොදින් බලා ගන්නවා.දරුවාත් ආයම්මට හුගක් එකමුතුයි.ඇය ඒ කියන්නේ දොස්තර නෝනා ගෙදර තිබුණ හිතේ බර අයින් කරලා ඉස්පිරිතාලේ ගජරාමේට වැඩ.

ඇයි බයවෙන්න දෙකුත් නැනේ.ආයම්මා සියල්ල හොදින් පාලනය කරනවනේ.එක කියන්න බැරි තරම් සහනයක්.ඔන්න ඔය අතරේ දවසක් දොස්තර නෝනව සොයා ගෙන රෝහලේ සේවකයෙක් දුවගෙන ආවා.

"ඩොක්ටර් මෙහේ ලෙඩ්ඩු බදා ගෙන නොකා,නොබි වැඩ.ඩොක්ටර්ගේ බබා උසාවියේ.ඒ සේවකයා කිවුවා.
ඇයට එකට පුංචි සිනහවක් නැගුණා.ඒ හැබැවටම ඒ සේවකයා පුංචි විහිලුවක් කරනවා වෙන්න ඇතියි කියලයි.විහිලු කරනවට වඩා ලෙඩ්ඩු ඇයට හුග කාලයක් වැදගත් හින්දයි.
"ඇයි දෙයියනේ මගේ ඒ කිරි දරුවා,නොදරුවා උසාවි යන්නේ මොන මගුලකටද?"
එකත් දොස්තර නෝනගේ ඔලුවේ තිබුණා.එකයි ඇගේ මුවේ අර වගේ සිනහවක් ඇදිලා තිබුණේ."
විහිලු නොකර යනවා.මට ඊට වඩා වැඩ තියනවා.පස්සේ ඒ සේවකයව පන්නන්න හැදුවා.
"විහිලු නෙවෙයි ඩොක්ටර්.මම ඩොක්ටර්ගේ බබාව හොදටම දන්නවනේ.බබා උසාවියේ කුඩුවේ හිටියා.ගැණු කෙනෙක් බබාව වඩා ගෙන හිටියා.සෙවකයා කියනවා.දොස්තර නෝනට මේ හතර බිරි කතාව තේරෙන්නේ නෑ.තමුන් මොකටද උසාවි ගියේ?දොස්තර නෝනා සේවකයගෙන් ඇහුවා.
"ඉස්පිරිතාලේ වැඩ කලාට අපේ පුද්ගලික දේවල් වලට නඩුහබ වලට උසාවියට යන්නත් එපැයෑ.එතකොට මම ඩොක්ටර්ගේ බබාව දැක්කේ"
මේක විහිලුවක් නොවෙන බව තේරුණා
දොස්තර නෝනට ගිනි පත්තු වුණා.ෂුටුස් ගාලා ගෙදර දිව්වා.
අනේ!ආයම්මත් නැහැ.දරුවත් නැහැ.
දැන් තව තියෙන්නේ එකම තැනයි ඒ උසාවිය.
ඇය පිස්සියක් වගේ උසාවියට දිව්වා.
කතාව ඇත්ත.
ආයම්මා දරුවා වඩා ගෙන උසාවියේ.
හොද වෙලාවට උසාවියෙන් ආයම්මට ඇප දුන්නා.
බැලින්නම් ආයම්මා වරේන්තු කාරියක්.උසාවිය හමුවේ පෙනි සිටින්නයි ආයම්මට කල්තියාම පොලිසියෙන් දැනුම් දිමක් ලැබිලා.ඒ අතරේ තමයි ඒ වරෙන්තු කාරිය දොස්තර නෝනගේ කිරි දරුවව බලා ගන්න ආයම්මා ලෙස සේවයට එක්වන්නේ.
ඒ විතරක් නෙවෙයි.දොස්තර නෝනට නොකියම හොර රහසේම කිරි දරුවත් අරගෙන උසාවියට යනවා.උසාවියේ කිරි දරුවා වඩා ගෙන පෙනි ඉන්නවා.ඒ උපක්‍රමයක් විදියට.එතකොට සෙනහස ඔදවැඩි නඩුකාර හාමුදුරුවන්ගේ වුණත් හිත වුණු වෙනවනේ.කොහොමද ට්‍රික් එක.බැරිවෙලාවත් නඩුකාර හාමුදුරුවෝ හොයන්නේ බලන්නේත් නැතුවම වරේන්තුකාරියව රිමාන්ඩ් කරලා දරුවව ළමා නිවාසයකට භාර දුන්න නම් එහෙම තමයි වැඩේ දරුවටත්,ආයම්මටත් වුණේ මොකක්ද කියල කවුරුවත්ම දන්නේ නෑ.කොහොමත් දේවියෝ බැලුවා වගේ අර සේවකයා එදා උසාවියෙදි දරුවව දැක තිබුණා.දුවල ගිහින් දොස්තර නෝනට ආරංචිය දි තිබුණා.
"ඇයි මනුස්සයෝ ඇත්ත කියල නිවාඩුවක් නොගත්තේ?"ද්
ඔස්තර නෝන ඇහුවම ආයම්මා හඩා වැටුණා
ආයම්මගේ සේවය එතනින්ම අවසන්.හිග පඩිනඩි දි සමු දුන්නා.හරිනම් කරපු වරදට දිපු ගිඳරට ගහන්න මරන්න ඕන.එත් දොස්තර නෝනගේ හදවත කාරුණිකයි.
"අනුන්ගේ සට කපටි හිත් කියවන්න බෑ නේ.එකයි මට මේ ගින්දර දැනුණේ"
දොස්තර නෝනා දරුවව බදා හඩ වැටුණා.ඇත්තටම කොහොමද අපි අනුන්ගේ හිත් කියවන්නේ.කෝකටත් පරිස්සමින්.මේ අබුද්දස්ස කාලේනේ.